Door: Pietje Puk

Arbeid maakt vrij. (schreven en zeiden ze maar ook nu denken ze dit weer)

Maar onder dwang en met veel druk gaat men het tegenovergestelde bewerken.

Laat het los, laat het vrij.

En als vanzelf, zal het van kruipen weer gaan lopen.

Krampachtigheid van vastgeroeste geesten en denkpatronen. Beide zijden in een onzichtbare gevangenis opgesloten.

Vrijwillig(ers) lijden aan het Stockholm syndroom.

Orwelliaanse maatschappij is een feit. Ze kunnen alles al weten maar blijven controleren of u geen foutje maakt want dan noemen ze het fraude.

En de verdeling (compartimenteren) blijft in rap tempo doorgaan. Ineens heet het: zorg en ondersteuning of neem bijvoorbeeld de term participeren.

Iedereen participeerde altijd al, dat deden we al sinds onze geboorte. Maar nu wordt het grimmig onder leiding (dwang) van het verhulde fascisme.

De wereld is een constructie maar de aarde is echt. En de aarde zorgde altijd al voor alles. En in vroegere stamverbanden zorgden we altijd al voor elkaar. Want een ieder had zijn eigen kwaliteiten en eigenschappen en zo werd dat ook aangenomen, geëerd en gerespecteerd, tot de dood.

Nu moet men eerst dood voor men dit van iemand realiseert.

Meer dan 30 jaar aan automatisering maar nog gaat niks automatisch. Wat een vooruitgang, wat een ontwikkeling.

Lang leve de knechtologie!

En weet dat wanneer u zo’n leider bent dat ook u nog aan de beurt komt en dan ook nog eens een ander soort lijder zult gaan worden.

Amen